Ruhlar yalnızlığı sever

Kafamda ki saçlar bile ağır gelirken bazen ,birilerini poh pohlamak çok büyük eziyet  veriyor ruhuma. Hani bazen   herkesten kaçarsın da bir adım bile uzaklaşamaz sın ya işte öyle bir şey.  Canını yakanları sevdiğini sanarsın ya aslında sevdiğin için yanar canın aynı şeyi sevmediğin biri yapsa umursamazsın bile. Unutmak istersin bir türlü unutamazsın en olmadık anda gelir aklına . Alır başını gidersin uzaklara herşey ve herkes seninle gelir . Kendini değiştirmediğin sürece kötüler hep seni bulur.  Güven çemberini açtıkça sen  herkes içine atlar , dost ,arkadaş öyle kolay olunmaz kolayda kaybedilmez. Ne hali varsa görsün . Hep ben aradım sordum diyen zaten dost,arkadaş olmaz. Neden yazıyorum bunları kırgın mıyım ?yooo
Mutsuzmuyum ?yoo
 Ben sadece bu dünyada ki yerleşik bozuk düzene alışamıyorum. İnsanların seni sevmesi için ya çok zavallı olacaksın. Ezik olduğun için  acıyıp ah vah yapacaklar iki gün sonra arkandan konuşacaklar. Ya da çok güçlü olacaksın seviyor muş gibi yapıp arkandan konuşacaklar.  Gerçek dost ve arkadaşlar zaten her daim yanın da dim dik duracaklar.