USS'leri olmalı herkesin cancağızım. Yetmemeli her zamanki kullandıkları. Hatta gün be gün, olmazsa hafta be hafta, hiç yoksa ay be ay değişmeli, gelişmeli bu USS'ler.
Şahsen bana dar geliyor umumun, hususileri. Herkesin işine kimse karışamaz. Saçmalıksa saçmalık, orjinallikse orjinallik, marjinallikse marjinallik, teknolojikse teknolojik. (Bu buraya olmadı, neyse).
Her şeyde bir estetik aramıyor muyuz cancağızım? Bunda da bulunur zaar. Sana has bir şey ortaya koyacaksın (mesela yüreğini) ve bu önemsenmeyecek (mesela kulak ardı edilecek) öyle mi? Buna inanmayı reddediyor, bilakis gülümsemek gibi hızla yayılacağını iddia ediyorum. Var mısın iddiaya?..
Başkalarına benzememek arzusuyla yanıp tutuşuyoruz ya. USS'ler tam da buna hizmet ediyor işte. Kalabalıklar içinde aşkına göz kırpmak gibi. Kimsenin bilmediği bir hazineye muttali olmak gibi. Orkestrada kırk yılda bir çalan üçgen zil gibi. Sınav ortasında cevap E diye bağırmak gibi...
Sence de her şey yapaylığa doğru meyletmiyor mu cancağızım? İşittim ki, yoğurtların üstü kaymaklı görünsün diye bilmem ne koyuyorlarmış. Yufkalar uzun süre dayansın diye bilmem ne. İçecekler kırmızı görünsün diye bilmem ne.
Ve yine işittim ki, sosyal medyada takibe takip, unf yapma engeli yersin diyorlarmış. Bunlar da ahir zaman iğretiliği.
Bunca sahteliğin içinden kurtarmalı gönlümüzden geçen güzellikleri.
Ha?..
Tabi ya, USS'nin ne olduğunu söylemeyi unuttum. USS, Uyduruk Sevgi Sözcükleri demek. En tatlısından, en şığininden.
Hadi... Benim USS'lerimi sesli söyle. Gülümseyeceksin...
Böbeyim, gocikuş, pönçik, hınhın, cüncüş, bituçi, pincir, fofik, cüngül, höri, bibiş, bötici.
Şimdi sıra sende!..
❤
