Kendim ettim kendim buldum....
Günlerdir kendimi insanlardan uzak tuttum hatta soyutladım, herkes pis kaka tek temiz tek iyi benim!
Arasam da kendimde bir türlü hata bulamıyorum, arkadaşlarım sen bu Tolga'nın evliliğine hala inanamıyorsun,umursamıyor gibi davranıyorsun aslında çok yıkıldın halinden hareketlerinden belli diyorlar...
Ne alaka Tolga evlendikten sonra hemen hemen her gece ,gece yarılarına kadar gezdim arkadaşlarla,bizim bahçe ahalisini bile görmedim günlerce...
kuaföre gidip saçlarımı biraz kestirdim,bol bol alış verişe çıktım,gerçi biraz fazla abartmış olabilirim alış verişi hiç ihtiyacım olmayan şeyleri alıp borca girdim...
Kaç hafta geçti hesaplamadım bile, umurumda değil!
Tamam yaaa umurumda ve çok yıkıldım hiç beklemiyordum. ''küçük dağlar senim için yaratılmadı Ekin hanım'' diyorum kendime ama avutmuyor bu beni...
ne yaparsam yapayım beni bırakmayacağını sanıyordum...
Boşuna dememişler güvenme dostuna gelir eder postuna...
Evlendiği kızda bir şeye benzese içim gam yemez tipsizzz.
Unuttum ki onları aklıma bile gelmiyorlar. Sadece akşamları facede görüyorum resimlerini,tamam bende ekli değiller,ama arkadaşlardan gözüme çarpıyor işte ,ne yapayım...
Tabii olayı başa sararsak hiç bir şey göründüğü gibi değilmiş,yaşayarak öğrendim...
Çevreye karşı umursamaz hallerim,mutluluk rollerim hiçte kolay olmadı, her gün iş yerinde gereksiz muhabbetini açtı ortak arkadaşlarımız,yok gelinin takıları,yok efenim çok güzel olmuş,balayına şuraya gitmişler,gülümseyerek umursamaz hallerle sohbete ortak oluşum ve ikisinin çok yakıştığını söyleyişim iğrenç bir durumdu.
Sırf mutsuzluğumu kimseler anlamasın diye her akşam iş çıkışı normalde yüzüne bakmayacağım tiplerde olan üniversiteden tanıdığım bir gurup saftirikle gezdim...
Bahçedeki komşulara defalarca kapıya gelmelerine rağmen kapıyı açmadım...
Bir kaç haftalık bunalım Dün Annemin gelişiyle sona erdi...
sonn
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder