Eğilip usulca dudağımın kenarından öptü...
İrkildim uzandığım yerden kalktım , gözlerini bana doğru dikti ve derin derin baktı.
''Sana aşık oldum , seni artık hiç bırakmayacağım nereye gidersen git seninle geleceğim'' dedi.
Ürktüm kısık sesle ismini sordum,
önümde lortlar gibi eğilip bir elini asilce yana doğru savurdu ,
gülümseyerek ''benden korkmana gerek yok,
yabancı değilim, zaten sana
zamanla alışırsın artık hep yanındayım'' dedi.
Kalbimin yerinden çıkacak gibi oldu
elimi kalbimin üzerine bastırıp
ürkek gözlerle gözlerine baktım,
gülümsedi , birden içim ısındı,
nihayet beklediğim cevabı verdi...
Ben; Yalnızlığın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder