Sonlu bir düzenin içinde sonsuzluğa susamış salınıyoruz
dünyanın sokak aralarında .
Şehrin tam ortasındaki kocaman mezarlıkların duvar diplerinde öpüşüyoruz
sonsuzluğu doğurmaya .
Aşkın koynundaki tutku da , şairin dizesindeki mavi de ,
Ruhunu satmışın sapkın gücündeki gölge de
ab-ı hayatı yudumlayabilmenin umudu.
Unutmak,
sonsuzluğun günahı
umut
zamansızlığın ibadeti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder