Kendini Beğenmiş Karnıbahar Masalı
Çiçekli karnıbahar,
Aman ne de güzeldir
Yemeyen bilmez ama
Yiyenler pek özeldir.
Bir varmış bir yokmuş Allahın kulu çokmuş, kaplumbağalar koşar tavşanlar oturmaktan bıkarmış. Dev salyangozlar varmış, develer ufacıkmış. Masal bu ya uzun boyunlu zürafa kısacıkmış, anlayacağınız bu masalda işler pek karışıkmış.
Bir gün bir karnıbahar yetişmiş toprakta. Aman görseniz ne hoşmuş, göbeğinin ortasında çiçeklerin olduğunu gördükçe kendini pek bir severmiş. ` Aman ne güzel oldum, aman ne güzel oldum` der, gülermiş. Annesi ve babası pek hoşlanmış ilk önceleri... Bir karnıbaharın kendini sevmesi ne güzel şey diye düşünmüşler . Onlar da bu koca göbekli, koca çiçekli karnıbaharı pek sevmişler.
Günler geçmiş bizimki büyümeye başlamış. Karnındaki baharlarda daha artmış, yüzü gözü iyiden iyiye belirginleşmiş. Ee çocukluktanda çıkmış artık. Anlayacağınız kocaman bir abla olmuş ama `Aman ben ne güzelim, aman ben ne güzelim` diyerek aynanın karşısında oturmaktan hiç vazgeçmemiş. Hatta birilerini gördüğünde, başka karnıbaharlarla oynadığında bile mutsuz oluyor ve kendini aynada seyretmekten başka bir şeyden mutlu olmuyormuş.
Anne ve baba karnıbahar kızlarının bu durumundan rahatsız olmaya başlamışlar. Kendini beğenmiş karnıbahar ise odasından dışarı çıkmamış. Belli bir süre sonra sağlığı bozulmaya başlamış, çiçeklerle dolu göbeği kararmaya başlamış. O hala ` Benim gibi güzeli var mı şu sebzeler arasında` diye söylenip duruyormuş. Bir gün karnı çok ağrımış annesi ve babası hemen doktora götürmüşler. Doktor amca onun ne kadar zamandır güneş görmediğini sormuş. Güneş görmediği için hastalandığını arkadaşlarıyla oynaması gerektiğini anlatmış.
Annesi ve babası gerçekten çok üzülmüşler. Bizim karnıbahar ise hastalıklı yüzünü ve kararmış çiçeklerini ilk defa o gün farketmiş. O günden sonra mahalledki bütün karnıbaharlarla koşmuş oynamış, sağlığı yerine gelmiş. Kendini beğenmişliği mi ? Eee o da düzelmiş tabi... Kendini beğenmiş karnıbahar herkesin başka başka özel yetenekleri olduğunu farketmiş bütün karnıbaharların ve bütün çocukların özel ve güzel olduğunu biliyormuş artık.
Herkesin yeteneği başka başka unutma.
Bizim karnıbahar bunu anladı sonunda.
Kendini beğenmişliği unuttu, akıllı bir çocuk oldu.
Artık, herkesi seviyor, gece mutlu uyuyor.
Aman ne de güzeldir
Yemeyen bilmez ama
Yiyenler pek özeldir.
Bir varmış bir yokmuş Allahın kulu çokmuş, kaplumbağalar koşar tavşanlar oturmaktan bıkarmış. Dev salyangozlar varmış, develer ufacıkmış. Masal bu ya uzun boyunlu zürafa kısacıkmış, anlayacağınız bu masalda işler pek karışıkmış.
Bir gün bir karnıbahar yetişmiş toprakta. Aman görseniz ne hoşmuş, göbeğinin ortasında çiçeklerin olduğunu gördükçe kendini pek bir severmiş. ` Aman ne güzel oldum, aman ne güzel oldum` der, gülermiş. Annesi ve babası pek hoşlanmış ilk önceleri... Bir karnıbaharın kendini sevmesi ne güzel şey diye düşünmüşler . Onlar da bu koca göbekli, koca çiçekli karnıbaharı pek sevmişler.
Günler geçmiş bizimki büyümeye başlamış. Karnındaki baharlarda daha artmış, yüzü gözü iyiden iyiye belirginleşmiş. Ee çocukluktanda çıkmış artık. Anlayacağınız kocaman bir abla olmuş ama `Aman ben ne güzelim, aman ben ne güzelim` diyerek aynanın karşısında oturmaktan hiç vazgeçmemiş. Hatta birilerini gördüğünde, başka karnıbaharlarla oynadığında bile mutsuz oluyor ve kendini aynada seyretmekten başka bir şeyden mutlu olmuyormuş.
Anne ve baba karnıbahar kızlarının bu durumundan rahatsız olmaya başlamışlar. Kendini beğenmiş karnıbahar ise odasından dışarı çıkmamış. Belli bir süre sonra sağlığı bozulmaya başlamış, çiçeklerle dolu göbeği kararmaya başlamış. O hala ` Benim gibi güzeli var mı şu sebzeler arasında` diye söylenip duruyormuş. Bir gün karnı çok ağrımış annesi ve babası hemen doktora götürmüşler. Doktor amca onun ne kadar zamandır güneş görmediğini sormuş. Güneş görmediği için hastalandığını arkadaşlarıyla oynaması gerektiğini anlatmış.
Annesi ve babası gerçekten çok üzülmüşler. Bizim karnıbahar ise hastalıklı yüzünü ve kararmış çiçeklerini ilk defa o gün farketmiş. O günden sonra mahalledki bütün karnıbaharlarla koşmuş oynamış, sağlığı yerine gelmiş. Kendini beğenmişliği mi ? Eee o da düzelmiş tabi... Kendini beğenmiş karnıbahar herkesin başka başka özel yetenekleri olduğunu farketmiş bütün karnıbaharların ve bütün çocukların özel ve güzel olduğunu biliyormuş artık.
Herkesin yeteneği başka başka unutma.
Bizim karnıbahar bunu anladı sonunda.
Kendini beğenmişliği unuttu, akıllı bir çocuk oldu.
Artık, herkesi seviyor, gece mutlu uyuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder