Vakti zamanında bir köylünün, bir şahini ile bir de horozu varmış. Efendisi, şahini çağırdığı zaman; şahin hemen uçup efendisinin omuzuna konarmış. Horoz ise bırakın sahibine yaklaşmayı; sahibi kendisine yaklaşır yaklaşmaz bağıra çağıra kaçarmış. Bir gün şahin, horoza:
"Siz horozlar çok nankörsünüz. İyilik nedir bilmez; acıkmadıkça efendinize yaklaşmazsınız. Halbuki biz şahinler, efendimiz çağırdığı zaman hemen onların yanına sokulur ve hiçbir zaman da onların bizi beslediklerini unutmayız." demiş.
Horoz, şahine gülerek demiş ki:
"Tabii ki siz insanlardan kaçmazsınız. Çünkü hiçbiriniz kızartılmış bir şahin görmemişsiniz de ondan. Ama biz insanoğlunun elinde kızartılmış tavuk veya horoz çok gördük."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder