Kardelene dönüşmek...

Karşılaştığımız zorluklar karşısında değişmeden kalmak sanırım olası değil. Davranış biçimlerinin hepsi değişiyor kardeşim. Mesela daha güçlü oluyorsun..sonraaa daha duygusuz oluyorsun.. sonraaa daha acımasız..daha umarsız oluyorsun. Bazen hayatımın bu hale gelmeden önceki halini çok özlüyorum. Gözlerimden yaş akarak gülme krizlerine girdiğim..dostların gerçek dost oldukları.. arkamdan iş çevrilmelerin olmadığı bir dünya..
Bütün dünyaya tek başıma savaş verirken değişmemek imkansiz gerçekten.Çok şeyden vazgeçiyorsunuz. Sevmekten..sevilmekten..çoğu hayalden.. en azından ben geçtim.. Bir hayale tutunurken..hayatı kurtarmaya çalışırken çok şeyden vazgeçtiğimi fark ettim. İsteyerek veya istemeyerek..oldu napalım di mi?..
Her gün ama her gün mesleğimi bırakmam için bir neden çıkıyor karşıma. Bazen bir duvara tosluyorum, bazen karaktersiz tiplerle uğraşıyorum, bazen kardeşim dediğim biri sırtımdan bıçaklıyor. Bazende garip bir bekleyiş...
Diyorum Duygu..git buralardan..napiyorsun..neyle uğraşıyorsun..Kendi kompleksleri içinde kavrulmuş insanların beni yıkmaya çalıştıklarını gördükçe incinmiyor değilim. Bende insanım değil mi eninde sonunda.. Bazen ben bile unutuyorum bunu..hatta kadın olduğumu.. Hayatimin icine aldigim guvendiklerim bana zaten 'HACI'derler..

Benim başka seçeneğim olmadı bu hayatta.Bana bir hayat verildi ve ben o yolda bir şekilde yürüyorum.

Şimdi size çok ayrıntılara girmeden bütün hikayenin arkadasındaki hikayemi anlatacağım.
Hani bir anda insanın hayatı değişir derler ya. İşte öyle bir gece benim bütün hayatım değişti.
İnanılmaz varlıklı bir haldeyken babamın kalp krizi geçirmesi sonucusunda bir gecede tüm hayatım tepetaklak oldu. Platinium kartımı çıkardığım günler..özel yapım arabama bindiğim..böyle havalı havalı louis vuittonlarda zaman geçirdiğim olmuştur yani :)Bildiğiniz şatoda yaşayan bir tiptim ben. Çok havaşlıydım belli değil..Kafanızda öyle tiki tiplerden canlanmasın. O halde bile çalıştım ben hep ve hep ayaklarım yere bastı. ama alışınca ve bir gecede tam tersine dönünce insan bir garip oluyor işte.
O hafta bütün arabalar evler satıldı. borçlar borçlar.. Baba çalışamıyor,anne ev hanımı tabi.iş başa düştü o zaman. Tek başıma herşeyi sırtladım. Her zaman güçlü müydüm.hayır.. Pazarda çalışmaya başladım. Takı tasarlayıp pazarlara çıktım. Üniversite mezunuyum kadınım diye barındırmadılar. Dayandım. Kitap okuma manyağımdır belki bilmezsiniz..2 bin tane kitabım vardı. Hepsini sattım. Kıyafetlerimi sattım. En çok kitaplarımın gitmesi koydu ama. Halen daha o gün aklımda. bağıra bağıra ağlamıştım. Sanki bütün hayatım ağlıyor gibi. Dostunu kaybetmek gibiydi. Pastacı olmayı kafama takmıştım. Okul paramı biriktirdim. Pazardan kazandığım para bir borca bir okul taksidine gidiyordu. internet üzerinden kekler turtalar falan satmaya başladım. okul paramı biriktirdim. Hem okumaya başladım hem çalıştım. Un ve yağdan hamur kavurduğum günleri bilirim ekmek alamadığımız için. Borç istediğim dostlarımın bana sırt çevirdiğini bilirim. Annemin kenara çekilip sessizce ağlayışlarını bilirim. Babamın hayatımda ilk defa haykırarak ağladığını.. Yüreğimin dayanmasını sağladım. O gün bugündür canla başla hiç durmadan çalışıyorum. hiç durmadan. Duygu yorulmuyor musun hiç diyeceksiniz biliyorum. Ne kadar yorgun olduğumu hangi kelime anlatır bilemiyorum. Tek dileğim pembe bir bisiklet..Böyle saçma bir hayalim var ama hangimizin yok ki?.. Daha bir sürü şey var ama onları anlatamam buradan..
Zor muydu?.. ah dostlarım.. zor sadece bir kelime olarak kalır yanında..

Ben bunca yıl dimdik ayakta durmuşum. Bütün fırtınaları bir bir göğüslemişim tek başıma. Kimsenin yapamadığını yapmışım ve sayılı birkaç kadın şeften biri olmuşum. Sonra birkaç kendini bilmez arkamdan iş çeviriyor. İşin en kötüsü ben bunları fark etmiyorum sanıyorlar ya hastasıyım. Alçakça.. karaktersizce.. kendini ve haddini bilmezce.. Yazım tarzımın kopyala yapıştır mı ararsınız.. benim gibi foto çektiren mi.. benim ürünlerimi taklit etmeye çalışan mı.. insanlarla konuşma tarzımı bile.. ama işte içten gelen bir şey bu.  Ben hiçbir zaman yapmacık davranamadım. hiç öyle bir kaygımda olmadı. zaten ne kazandırır ki bana.. saçma yahu..gülmek lazım.. Ben düşmanımın bile dürüstünü severim. Bir kalitesi olmalı herşeyin. Hayat değişir her gün..olaylar kişiler.. değişmeyen tek şey nedir biliyor  musunuz? Kendinizsiniz.. Eğer vazgeçmezseniz..pes etmezseniz.. işte gerçek başarı budur.

 Eğer bir iki ürün yaptınız die hemen bir yerleriniz tavan yaparsa.. ustalarınıza boyun kaldırırsanız..kendinizi bir halt zannederseniz yani..yok olmaya mahkumsunuz.. Ben hala ustalarımın yanında saygı duruşuna geçiyorum. Bunca sene sonra bile.
Ben hayata dimdik durmuşken kimseye eyvallahım olmadı binlerce şükür.
Size bunları anlatmamın amacı her koşulda istediğiniz hayali gerçekleştirebileceğinizdir.
Eğer isterseniz..
Inanirsaniz..

Ben kendimden ve hayallerimden vazgeçmediğim için bugün benim.. olduğum gibi.riyasız..abartısız..
Ben dünyayı değiştireceğime inandım. ve oldu..
Eğer isterseniz herşey mümkündür..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Rare Disease Day and the promises of personalized medicine

O ur daughter Ellen wrote the post that I republish below 3 years ago, and we've reposted it in commemoration of Rare Disease Day, Febru...