Ölümün izleri...

Ölümün İzleri...


Ölüm zor mu? 

Bilemem daha önce hiç ölmedim  , arkasından baka  kalmak çok zor defalarca yaşadım , en acısı da yine gel diyememek  bir daha gelmeyeceğini bilmek...
  Ölenin acısı dışında birde arkasından miras  merağı olan , hayır için alınan hediyeleri yağmalayıp  günaha çeviren ,  dua için değilde gıybet için yapılan toplantılar haline getiren akrabalar var .
 Bir ara acaba sadece bize özgü
mü diye düşündüm
  , hangi cenazeye gitsem hiç görmedim böyle bir şey yada  dört duvar arası olunca karşıdan göremiyoruz.


 O öyle olsun bu böyle olsun  yedinci gecesi için dua olacak salı gecesi şimdiden resmen   şirket toplantısı gibi toplanıp herkes  ayrı kafadan bir şeyler söylüyor , yok pilavıydı , hediyesiydi o diyor öyle olsun bu diyor böyle olsun , Halam çok yaşlı  aklı bir geliyor bir gidiyor ,  bir ağlıyor bir  ölmedi o  gelecek diyor , paralarımı harcamak için yapıyorsunuz diyor, gülüyoruz kızıyor . 

 Her  konuşması tuhaf
 kaç senedir yaşattım da artık bitti demez mi!
 hönk  nasıl yani!   meğerse çok paraları var ya  tedavileri  özel hastanelerde olduğu için paraya dayandığı için  o vermiş ömrü Allah değil! acaba o malı mülkü onlara kim verdi halamı çok severim de bu huyları utanç veriyor bana  herkesin içinde söylüyor...


 Yaşı seksene geliyor halen  böyle şeylerin   parayla olmadığını  anlayamamış  herkesle küslerdi herkesle kavgalı  Almanya'dan kızları damatları  geldi onlardan başkada sadece kendi akrabalarımız ve bizim çevrelerimiz geldi  , her şey insanla oluyor vesselam...
 kafam kazan gibi oldu .

 Cenazemiz Almanya'dan  gece yarısı geldi o yüzden kalabalıktık evde , köy evi  olunca  kaloriferli değil tabii herkes bir yere kıvrıldı   yattı ben ve yengem  kapı önünde halı üstüne kaldık altımıza koymaya minder bile kalmadı montla uzun süre uyumamak için mücadele ettik en sonunda kapı önüne yayılmışız  iki seksen...
 Tabii  kuru yerde ,sobada  yok  ikimizde şifayı kapmışız.
 Keşke hiç uyumasaydım ...

 Cenazede düğün gibi herkese para verildi ibrikçiye  tabutu tutana mezar açana 
yürüyene
 ağlayana 
ehhh utandım  bir ara yeterin ayıp yahu  Allah rızası için  geliyorlar
  herkesi parayla satın alır gibi olmaz diyecektim de baktım herkes memnun  , kimsede parayı yere atıp biz Allah rızası için yapıyoruz demedi. Yirmi bin lira harcamışlar daha yedinci gecesi var ne olur bilemiyorum yılbaşı yaklaşıyor duaya dansözdemi çağırsak dedim   yengeme ,  gülmeye başladı tövbe de deliii...



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Rare Disease Day and the promises of personalized medicine

O ur daughter Ellen wrote the post that I republish below 3 years ago, and we've reposted it in commemoration of Rare Disease Day, Febru...